Drie super weken met Mark!

Nadat ik Tiuri naar het vliegveld had gebracht was het wachten totdat Mark kwam. Ik was nog vijf dagen alleen op de campus, maar op donderdag 15 december kwam Mark aan in Atlanta! Hij landde om 15:00 uur, en we hadden een hotel vlakbij het vliegveld. Ik was hartstikke blij toen ik hem uit de aankomsthal zag komen. Hij zag er een beetje moe uit, maar ook hartstikke blij dat hij er was. We reden naar het hotel, en daar kreeg ik allemaal cadeautjes die mijn familie aan Mark mee had gegeven. Dat was natuurlijk al een super begin van de vakantie. De eerste avond moet je natuurlijk wel typisch Amerikaans eten, dus aten we bij een Arby’s. Arby’s is een fastfood restaurant die heerlijke broodjes met rosbief hebben. Na dit typisch Amerikaanse avondeten zijn we vroeg gaan slapen, want Mark was kapot. Ik was ook wel een beetje moe, maar ik was blij dat Mark er was! De volgende morgen zijn we vroeg richting het centrum van Atlanta vertrokken. Atlanta is de hoofdstad van Georgia, en de geboortestad van Martin Luther King Jr. In het officiële Atlanta wonen ongeveer 400.000 mensen, maar in de buitenwijken wonen meer dan 6 miljoen mensen. Dit maakt Atlanta de 10e grootste stad van het land. Ze hadden er gelukkig een goed metro systeem, al was dat wel een beetje ver lopen van het hotel. We kochten een city pass, en zijn gelijk naar het Coca Cola museum geweest! Coca Cola komt uit Atlanta en het museum was leuker dan dat ik had verwacht. Je kon er meer dan 100 verschillende soorten Cola proeven, uit alle hoeken van de wereld. Sommige drankjes uit Japan smaakte meer naar tandpasta dan een frisdrank. Hierna zijn we naar het Georgia Aquarium gegaan. Hier zwommen twee enorme walvishaaien. Ook was er een supervette dolfijnenshow. In Atlanta is ook The Walking Dead opgenomen. We stonden op een brug met een schitterend uitzicht over de skyline. Die foto staat ook op Facebook! We waren helemaal gesloopt dus besloten we vroeg te gaan slapen!
De volgende morgen hebben we kaartjes gehaald voor de NBA game tussen de Atlanta Hawks en de Charlotte Hornets voor die avond. Naast het stadion zat ook het CNN gebouw en daar zijn we ingegaan voor een rondleiding. Dit was zo indrukwekkend omdat de mensen echt nog aan het werk waren. CNN levert altijd het snelste nieuws, en dat hebben ze gelukkig ook maar een paar keer gezegd! We zijn daarna naar het Civil Right museum geweest en ik weet echt niet wat ik daarover moet zeggen. Het was zo bizar en onwerkelijk. Het was gruwelijk en indrukwekkend en we hebben er alleen maar zwijgend doorheen gelopen. Wat vooral zo bizar was, is het feit dat het voor mij nu allemaal zo dichtbij is. Montgomery werd zo vaak genoemd, en wat de gouverneur van Alabama allemaal gezegd had, was helemaal bizar. Al die bizarre dingen zijn niet eens zestig jaar geleden gebeurd…. Als ik kijk hoe racisme nu nog een rol speelt hier in Alabama dan schrik ik daar echt nog van. Als je dan ziet wat alle mensen gezegd hebben die de staat zouden moeten besturen, dan kan je daar alleen maar van zwijgen. Het was dus een hele bijzondere ervaring. Daarna zijn we naar de American Football College Hall Of Fame geweest. Dit had van ons allebei eigenlijk niet gehoeven, maar omdat we de city pass hadden gekocht zat het er bij. Achteraf was dit wel goed, omdat we zo het museum van Civil Rights ook konden verwerken. Na de Hall of Fame gingen we naar onze eerste NBA game ooit! Het was zo’n groot spektakel. Er vloog een zeppelin rond met reclames, de time-outs waren bijna nog leuker dan de wedstrijd zelf. Bij elke time out was er wel iets anders te zien. Van cheerleaders tot de mascotte die salto’s maakt. De wedstrijd zelf was ook goed, alleen verloren de Atlanta Hawks. De mensen hier liepen gewoon vijf minuten voor het einde al weg. Ondanks dat ze toen maar met twee punten achter stonden. Toen de wedstrijd was afgelopen liepen alle spelers direct naar binnen. De fans werden niet eens bedankt!
De volgende morgen verlieten we Atlanta en reden we naar Montgomery. Hier bleven we slapen op de campus, en kon ik Mark mijn nieuwe leven laten zien! In de middag hebben we nog gevoetbald met allemaal Chinezen en Mexicanen. We gingen vroeg slapen omdat we de volgende dag een lange rit voor de boeg hadden.
We reden namelijk vanuit Montgomery naar Jacksonville. Dat is ongeveer 598 kilometer rijden. Hoe gek het ook klinkt, we hoefden maar twee afslagen te nemen voordat we bij ons hotel waren. De wegen hier zijn zolang dat je gewoon voor uren op dezelfde weg kan blijven. In de auto keken we naar de kentekenplaten van de andere auto’s en we hoopten dat we ze van alle staten zouden kunnen zien. Elke staat heeft een andere kentekenplaat, en op die plaat staat waar ze vandaan komen! Het was ook de eerste keer voor Mark om Florida in te rijden. In vijf dagen tijd was hij dus al in drie staten geweest! Helaas was het weer in Jacksonville niet zoals gehoopt, maar we hebben ons hier wel vermaakt. We hebben er twee nachten geslapen, maar de eerste dag kwamen we pas om vijf uur aan in het hotel. We zijn de volgende dag naar het strand geweest, en bijna weggewaaid. Hierna zijn we nog naar een American football stadion geweest en naar een bioscoop. Jacksonville is net als Atlanta een schitterende stad. Die dag erna stond er weer een lange rit op het programma!
De volgende morgen reden we namelijk van Jacksonville naar Miami! Dit was 560 kilometer rijden, en ook hier hoefden we maar twee afslagen te nemen. DIt was de enige rit die niet echt lekker verliep, en we hebben de laatste twee uur eigenlijk alleen maar stapvoets gereden. Het was het allemaal waard, want wat een wereldstad is Miami. Het openbaar vervoer was bijna zo goed geregeld als in Nederland. Het was er dik dertig graden, en er waren zo ongelooflijk knappe meiden, het was bijna eng. Ik moest soms gewoon even met mijn ogen knipperen! We zijn uiteindelijk vier dagen in Miami gebleven, we hebben natuurlijk op Miami Beach rondgelopen, onze ogen uitgekeken, in de zee gezwommen en genoten van de skyline! We hadden allebei een sms’je gekregen van Jorn en Stijn in Nederland. Deze helden hadden ons geld overgemaakt als kerstcadeau, zodat wij kaartjes konden kopen voor de Miami Heat. Dit werd dus onze tweede NBA game! Dit was natuurlijk een super tof gebaar en we zijn Jorn en Stijn er ook ontzettend dankbaar voor! De Miami Heat speelde tegen de LA Lakers, en er is een van de grootste basketballers ooit die voor beide teams heeft gespeeld. Shaq O'Neill kreeg zijn Hall Of Fame shirt opgehangen in de rust van de wedstrijd. We hebben dus Shaq in het echt gezien, sommige mensen moesten gewoon huilen toen ze hem zagen. Het applaus dat hij kreeg was zo bizar. Trouwens, voor elke wedstrijd wordt het volkslied gezongen. Dat was ook echt een bijzondere ervaring, want dit hebben we echt niet in Nederland, het trots zijn op hun eigen land. De Miami Heat won dit keer wel! Al hebben niet veel supporters dit meegemaakt, want ze gingen allemaal weer eerder naar huis. We zijn ook een dag naar de Everglades gegaan, dit is een natuurpark helemaal in het zuiden van Florida. De Everglades is een uniek gebied, waar krokodillen en alligators samen wonen, en ook de Florida panter nog leeft. Wij hebben hier een airboat tour gedaan, dat is op een boot door het moeras heen varen en hopen dat je alligators ziet! Het was zo’n vette ervaring! We hebben drie alligators in het wild gezien, en ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel een beetje bang was. Die beesten zijn zo bizar groot. Na het varen was er ook een alligator show, en die vent stak zo zijn hand in de mond van de alligator. Hij haalde hem net op tijd uit zijn mond, maar het geluid van die kaken op elkaar ga ik nooit meer vergeten. Wat een enorme kracht zit er in die kaken. Bizar. Na die show was het pas 2 uur ‘s middags, en besloten we om door te rijden naar Naples, Naples ligt aan de westkust van Florida en heeft een schitterend strand. Hier hebben we gezwommen, American football gespeeld met Amerikanen, en een zonsondergang gekeken. Tijdens de zonsondergang sprongen er dolfijnen uit het water en vlogen er pelikanen over. Dat was natuurlijk een hele bijzondere ervaring. Op eerste kerstdag reden we van Miami naar Tampa en hier bleven we twee dagen. Op tweede kerstdag lagen we met 32 graden op het strand. Na Tampa reden we naar Panama City Beach, en vanuit daar reden we door naar New Orleans. New Orleans is een van de meest toeristische steden van Amerika en staat overal hoog aangeschreven. We stelden er ons dan ook veel bij voor. De stad was schitterend in het daglicht, maar zodra het donker werd, veranderde heel de stad. Er liepen hier de meest rare figuren rond, en we voelden ons er niet echt veilig. We zijn nog wel naar het World War 2 museum geweest, dat op sommige reissites in de top 5 staat van bezienswaardigheden in Amerika. Als je niet beter wist dan zou je denken dat alleen Amerika Europa heeft bevrijd van de Duitsers. Het was een heel mooi museum, maar het ging alleen maar over de Amerikanen. Het was er ook super druk, maar toch ook indrukwekkend. Toen zaten we ineens met een probleem, want we hadden ons hostel nog voor twee nachten, maar we wilden eigenlijk niet meer in New Orleans blijven. Dus we zijn naar Montgomery gereden, en hebben daar op de campus overnacht. De volgende morgen reden we naar Birmingham, naar Caleb. Caleb is mijn ploeggenoot en hij is een absolute held. Mark en ik mochten Oud en Nieuw bij hem en zijn familie vieren. We haalden hem op van zijn werk, en hij woont ergens in de bergen. We zijn eerst nog gaan kanovaren, hebben grotten gezien en heerlijk gegeten. We bleven bij Caleb slapen, en we zijn de volgende dag nog naar de kerk geweest. Dat hoefde niet echt van mij, maar het was toch tof om te zien hoe het er aan toe gaat in Amerika! Daarna zijn we naar de campus gereden in Montgomery en hebben we hier de AUM mannen en vrouwen basketbal zien spelen! Ook hebben we Montgomery nog gezien, en hebben we gevoetbald in Auburn. Het was een ongelofelijke reis, en ik heb er enorm van genoten. Mark is de beste reispartner die je kan hebben, en de verre afstanden waren makkelijk te overbruggen met z'n tweeën. We zijn in Georgia, Alabama, Florida, Mississippi en Louisiana geweest. Het was zo ongelofelijk leuk, dat ik er echt tegenop zag om Mark weer naar het vliegveld te brengen. Ik heb er enorm van genoten.